بخش حدیث وبگاه کانون فرهنگی تبلیغی مردمی طه؛
چهل حدیث از امام موسی کاظم (علیه السلام)
را برای شما کاربران عزیز آماده نموده است.
*****
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : الإمامةُ هِيَ النُّورُ ، وذلكَ قولُهُ عز و جل : «آمِنُوا باللّه وَ رَسُولِهِ و النُّورِ الّذي أنْزَلْنا» ، قالَ : النُّورُ هُوَ الإمام
امام كاظم عليه السلام : امامت نور و روشنايى است ؛ همان كه خداوند عز و جل فرموده : «به خدا و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاديم ايمان آوريد» . فرمود : نور همان امام است .
نور الثقلين: ۵ / ۳۴۱ / ۱۶
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : انتظارُ الفَرَجِ مِن الفَرَجِ
امام كاظم عليه السلام : انتظار فرج خود ، گونه اى گشايش است .
الغَيبة للطوسيّ : ۴۵۹ / ۴۷۱
وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى ارْبَعٍ: اوَّلُها انْ تَعْرِفَ رَبَّكَ، وَ الثّانِيَةُ انْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِكَ، وَ الثّالِثَةُ انْ تَعْرِفَ ما ارادَ مِنْكَ، وَ الرّبِعَةُ انْ تَعْرِفَ ما يُخْرِجُكَ عَنْ دينِكَ.
فرمود: تمام علوم جامعه را در چهار مورد شناسائى كردهام : اوّلين آنها اين كه پروردگار و خود را بشناسى . دوّم، آنچه را كه براي تو ساخته و مهيا شده را بشناسي . سوّم، بدانى كه براى چه آفريده شدهاى. چهارم، آنچه تو را از دين و اعتقاداتت منحرف ميكند را بشناسي.
كافى : ج ۱، ص ۵۰، ح ۱۱
قالَ عليه السلام: رَحِمَ اللّهُ عَبْدا تَفَقَّهَ، عَرَفَ النّاسَ وَلا يَعْرِفُونَهُ.
فرمود: خداوند متعال رحمت كند بندهاى را كه - در مسائل دينى و اجتماعى و سياسى و ...- فقيه و عالم باشد و نسبت به مردم شناخت پيدا كند، گرچه مردم او را نشناسند و قدر و منزلت او را ندانند.
نزهة النّاظر و تنبيه الخاطر حلوانى : ص ۱۲۲، ح ۲.
قالَ عليه السلام: ما قُسِّمَ بَيْنَ الْعِبادِ افْضَلُ مِنَ الْعَقْلِ، نَوْمُ الْعاقِلِ افْضَلُ مِنْ سَهَرِ الْجاهِلِ.
فرمود: چيزى با فضيلتتر و بهتر از عقل بين بندگان توزيع نشده است، تا جائى كه خواب عاقل - هوشمند - بهتر از شب زندهدارى جاهل بىخرد است .
تحف العقول: ص ۲۱۳
قالَ عليه السلام: إنَّ اهْلَ الاْرْضِ مَرْحُومُونَ ما يَخافُونَ، وَ ادُّوا الاْمانَةَ، وَ عَمِلُوا بِالْحَقِّ.
فرمود: اهل زمين مورد رحمت - و بركت الهى- هستند، مادامى كه خوف و ترس - از گناه و معصيت داشته باشند- ، و اداى امانت نمايند و حقّ را دريابند و مورد عمل قرار دهند.
تهذيب الا حكام : ج ۶، ص ۳۵۰، ح ۹۹۱
قالَ عليه السلام: بِئْسَ الْعَبْدُ يَكُونُ ذا وَجْهَيْنِ وَ ذا لِسانَيْنِ.
فرمود: بدتري بنده كسي است كه داراى دو چهره و دو زبان مىباشد، - كه در پيش رو چيزى گويد و پشت سر چيز ديگر -.
تحف العقول : ص ۲۹۱
قالَ عليه السلام: اَلْمَغْبُونُ مَنْ غَبِنَ عُمْرَهُ ساعَةً.
فرمود: ورشكسته كسى است كه عُمْر خود را هر چند به مقدار يك ساعت هم كه باشد بيهوده تلف كرده باشد.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر حلوانى : ص ۱۲۳، ح ۶.
قال عليه السلام: مَنِ اسْتَشارَ لَمْ يَعْدِمْ عِنْدَ الصَّوابِ مادِحا، وَ عِنْدَ الْخَطإ عاذِرا.
فرمود: كسى كه در امور زندگى خود با اهل معرفت مشورت كند، چنانچه درست و صحيح عمل كرده باشد مورد تعريف و تمجيد قرار مىگيرد و اگر خطا و اشتباه كند عذرش پذيرفته است .
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر: ص ۱۲۳، ح ۱۳
قالَ عليه السلام: مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ واعِظٌ تَمَكَّنَ مِنْهُ عَدُوُّهُ يعني الشّيطان.
فرمود: هر كه از سوي خودش موعظهگري – كه از درون تذكرش دهد- نداشته باشد دشمنش كه همان شيطان باشد بر او چيره گردد.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر: ص ۱۲۴، ح ۱۵
قالَ عليه السلام: لايَخْلُو الْمُؤْمِنُ مِنْ خَمْسَةٍ: سِواكٍ، وَ مِشْطٍ، و سَجّادَةٍ، وَ سَبْحَةٍ فيها ارْبَعٌ وَ ثَلاثُونَ حَبَّة، وَ خاتَمُ عَقيقٍ.
فرمود: مؤمن هميشه همراه خود پنج چيز بايد داشته باشد: مسواك، شانه، مهر و جانماز، تسبيحي كه ۳۴ دانه داشته باشد و انگشتر عقيق.
بحارالا نوار: ج ۹۸، ص ۱۳۶، ح ۷۶
قالَ عليه السلام: لا تَدْخُلُوا الْحَمّامَ عَلَى الرّيقِ، وَ لا تَدْخُلُوهُ حَتّى تُطْعِمُوا شَيْئا.
فرمود: بعد از صبحانه - بدون فاصله- حمّام نرويد؛ و - با معده خالى- داخل حمام نرويد، مگر اين كه قدرى غذا بخوريد.
وسائل الشّيعة : ج ۲، ص ۵۲، ح ۱۴۵۴
قالَ عليه السلام: اِيّاكَ وَ الْمِزاحَ، فَاِنَّهُ يَذْهَبُ بِنُورِ ايمانِكَ، وَ يَسْتَخِفُّ مُرُوَّتَكَ.
فرمود: بر حذر باش از شوخى، چرا كه نور ايمانت را برده و از جوانمرديت ميكاهد.
وسائل الشّيعة : ج ۱۲، ص ۱۱۸، ح ۱۵۸۱۲
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لو كانَ فيكُم عِدّةُ أهلِ بَدرٍ لَقامَ قائمُنا
امام كاظم عليه السلام : اگر در ميان شما به تعداد اهل بدر وجود داشت قائم ما قيام مى كرد .
مشكاة الأنوار : ۶۳
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام وقد سُئلَ عنِ الكبائرِ : هلْ تُخرِجُ مِن الإيمانِ ؟ : نَعَم ، وما دُونَ الكبائرِ ، قالَ رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : لا يَزْني الزّاني وهُو مؤمنٌ ، ولا يَسْرِقُ السّارقُ وهُو مؤمنٌ
امام كاظم عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه آيا گناهان كبيره ايمان را سلب مى كند ؟ ـ : آرى و گناهان غير كبيره نيز . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : زناكار در حالى كه مؤمن است زنا نمى كند و سارق ، در حال ايمان ، دزدى نمى كند .
بحارالانوار ج ۶۹ / ۶۳ / ۷
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لَن تَكونوا مؤمنينَ حتّى تَعُدّوا البلاءَ نِعمَةً والرَّخاءَ مُصيبَةً ، وذلكَ أنَّ الصَّبرَ عِند البلاءِ أعظَمُ مِن الغَفلةِ عندَ الرَّخاءِ
امام كاظم عليه السلام : شما هرگز مؤمن نباشيد مگر آن كه بلا را نعمت شماريد و آسايش و رفاه را مصيبت ؛ زيرا صبر بر بلا و گرفتارى ارزشمندتر است از غفلت در هنگام آسايش و خوشى .
جامع الأخبار : ۳۱۳ / ۸۷۰
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : مثَلُ المؤمنِ مثَلُ كِفَّتَيِ المِيزانِ : كلّما زِيدَ في إيمانِهِ زِيدَ في بلائِهِ ، لِيَلْقى اللّه َ عز و جل ولا خَطيئةَ لَه
امام كاظم عليه السلام : مؤمن به دو پله ترازو مى ماند كه هر چه بر ايمان او افزوده شود بلايش فزونى مى گيرد تا با دامنى پاك از گناه خداوند عز و جل را ديدار كند .
بحارالانوار ج ۶۷ / ۲۴۳ / ۸۲
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : رجُلٌ مِن أهلِ قُمّ يدعو النّاسَ إلى الحقِّ ، يَجْتَمِعُ مَعهُ قَومٌ كَزُبرِ الحديدِ ، لا تُزِلُّهُمُ الرِّياحُ العَواصِفُ ، ولا يَمَلّونَ مِن الحَربِ ، ولا يَجْبُنونَ ، وعلى اللّه يَتَوكّلونَ ، والعاقِبَةُ للمُتّقِينَ
امام كاظم عليه السلام : مردى از اهل قم مردم را به حقّ فرا مى خواند و بر گرد او مردمانى فراهم مى آيند كه چونان پاره هاى آهنند ، توفانها آنها را به لرزه نمى اندازد و از جنگ خسته نمى شوند و بزدلى نمى كنند ، به خدا توكل دارند و فرجام از آنِ پرهيزگاران است .
بحارالانوار ج ۶۰ / ۲۱۶ / ۳۷
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنّ السَّيّئاتِ لا تَخْلو مِن إحدى ثلاثٍ : إمّا أنْ تكونَ مِن اللّه ولَيستْ مِنهُ فلا يَنبغي للرَّبِّ أنْ يُعذّبَ العبدَ على ما لا يَرْتَكِبُ ، وإمَّا أنْ تكونَ مِنهُ ومِن العبدِ ولَيستْ كذلكَ فلا يَنبغي للشَّريكِ القَوِيِّ أنْ يظلِمَ الشَّريكَ الضَّعيفَ ، وإمّا أنْ تكونَ مِن العبدِ وهِي مِنهُ فإنْ عَفا فبِكَرَمِهِ وجُودِهِ ، وإنْ عاقَبَ فبِذَنبِ العبدِ وجَريرَتِهِ
امام كاظم عليه السلام : براى گناهان سه فرض بيشتر وجود ندارد : يا از جانب خدايند ـ كه البته چنين نيست ـ در اين صورت پرودگار را نشايد كه بنده را براى آنچه مرتكب نشده عذاب كند . يا از جانب خدا و بنده ، هر دو ، است ـ كه البته چنين هم نيست ـ در اين صورت سزاوار نيست كه شريك نيرومند به شريك ناتوان ستم روا دارد . يا اين كه از جانب بنده است ـ كه همين طور هم هست ـ در اين صورت اگر خداوند او را ببخشد از روى بزرگوارى و بخشندگى چنين كرده است و اگر كيفرش دهد به سبب گناه و بزهكارى خودش كيفر داده است .
بحارالانوار ج ۷۸ / ۳۲۳ / ۲۳
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : المُصيبَةُ للصّابرِ واحدَةٌ ، وللجازعِ اثْنَتانِ
امام كاظم عليه السلام : مصيبت ، براى شكيبا يكى است و براى ناشكيبا دو تا .
تحف العقول : ۴۱۴
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : جاهِدْ نَفْسَكَ لِتَرُدَّها عَن هَواها ، فإنَّهُ واجِبٌ علَيكَ كجِهادِ عَدُوِّكَ
امام كاظم عليه السلام : براى بازداشتن نفس خود از خواهشهايش با آن مبارزه كن كه مبارزه با نفس ، همچون مبارزه با دشمنت ، بر تو واجب است .
تحف العقول : ۳۹۹
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لا يُـخـلِّدُ اللّه ُ في الـنّارِ إلاّ أهـلَ الكُفرِ والجُحودِ وأهلَ الضَّلالِ والشِّركِ ، ومَنِ اجْتَنبَ الكبائرَ مِن المؤمنينَ لَم يُسألْ عنِ الصَّغائرِ
امام كاظم عليه السلام : خــداوند جـز كافران و منكران و گمراهان و مشركان را در آتش جاودان نكند . مؤمنانى كه از گناهان كبيره اجتناب كنند از گناهان صغيره بازخواست نشوند .
التوحيد : ۴۰۷ / ۶
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : ليسَ حُسنُ الجِوارِ كَفَّ الأذى ، ولـكـنْ حُسنُ الجِوارِ الصّبرُ على الأذى
امام كاظم عليه السلام : حُسن همسايگى اين نيست كه آزار نرسانى بلكه حسن همسايگى اين است كه در برابر آزار و اذيّت همسايه شكيبا باشى .
تحف العقول : ۴۰۹
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : أصْحابُ الكَبائرِ كلِّها إذا اُقيمَ علَيهِمُ الحَدُّ مَرّتَينِ قُتِلوا في الثّالِثَةِ
امام كاظم عليه السلام : كسانى كه به سبب ارتكاب گناهى كبيره دوبار حدّ بخورند بار سوّم بايدكشته شوند .
الكافي : ۷ / ۱۹۱ / ۲
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنَّ رسولَ اللّه صلى الله عليه و آله كانَ يأتي أهلَ الصُّفَّةِ وكانوا ضِيفانَ رسولِ اللّه صلى الله عليه و آله ، كانوا هاجَروا مِن أهاليهِم وأموالِهِم إلى المَدينَةِ فأسْكَنَهُم رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله صُفَّهَ المَسجِدِ ، وهُم أربَعُمِائةِ رجُلٍ ، يُسَلِّمُ علَيهِم بالغَداةِ والعَشِيِّ ، فأتاهُم ذاتَ يومٍ فمِنهُم مَن يَخصِفُ نَعلَهُ ، ومِنهُم مَن يَرقَعُ ثَوبَةُ ، ومِنهُم مَن يَتَفلّى ، وكانَ رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله يَرزُقُهُم مُدّا مُدّا مِن تمرٍ في كُلِّ يَومٍ . فقامَ رجُلٌ مِنهُم فقالَ : يا رسولَ اللّه ، الَّتمرُ الّذي تَرْزُقُنا قَد أحْرَقَ بطُونَنا ! فقالَ رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : أمَا إنّي لَوِ اسْتَطَعْتُ أنْ اُطْعِمَكُمُ الدُّنيا لَأطعَمْتُكُم ، ولكنْ مَن عاشَ مِنكُم بَعدي فسَيُغدى علَيهِ بالجِفانِ ويُراحُ علَيهِ بالجِفانِ ، ويَغدو أحَدُكُم في قَميصةٍ ويَروحُ في اُخرى ، وتُنَجِّدونَ بُيوتَكُم كما تُنَجَّدُ الكَعبَةُ . فقامَ رجُلٌ فقالَ : يا رسولَ اللّه ، إنّا إلى ذلكَ الزَّمانِ بالأشْواقِ ! فمَتى هُو ؟! قالَ صلى الله عليه و آله : زَمانُكُم هذا خَيرٌ مِن ذلكَ الزّمانِ ، إنَّكُم إنْ مَلَأتُم بطُونَكُم مِن الحَلالِ تُوشِكونَ أنْ تَملؤوها مِن الحَرام
امام كاظم عليه السلام : اهل صُفَّه ميهمان رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند . آنها خانمان خود را رها كرده به مدينه هجرت كرده بودند . پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهآنان را ، كه چهارصد مرد بودند ، در صحن مسجد اسكان داد . آن حضرت هر صبح و شام نزد ايشان مى رفت و بر آنان سلام مى داد . روزى بر صفّه نشينان وارد شد ، ديد يكى كفش خود را پينه مى كند ، ديگرى لباسش را وصله مى زند و عدّه اى هم جامه هاى خود را از شپش پاك مى كنند . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هر روز يك مُدّ (تقريبا يك چارك) خرما به آنها مى داد . مردى از ميان آنها برخاست و عرض كرد : اى رسول خدا ! خرمايى كه به ما مى دهى معده هاى ما را سوزاند . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : بدانيد كه اگر مى توانستم دنيا را خوراك شما كنم اين كار را مى كردم امّا كسانى از شما كه پس از من زنده بمانند صبح و شام غذاى سير خواهند خورد هركدام صبح يك پيراهن خواهيد پوشيد و شب پيراهنى ديگر و خانه هايتان را ، همانند كعبه ، بر افراشته و آراسته خواهيد كرد . مردى برخاست و گفت : اى رسول خدا ! من مشتاق چنان روزى هستم ! كى فرا خواهد رسيد ؟ فرمود : زمان كنونى شما بهتر از آن زمان است . شما اگر شكمهاى خود را از حلال پر كنيد هيچ بعيد نيست كه از حرام نيز آن را پر نماييد .
مستدرك الوسائل : ۱۲ / ۵۶ / ۱۳۴۹۹
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لَيس مِنّا مَن لَم يُحاسِبْ نَفْسَهُ في كُلِّ يَومٍ ، فإنْ عَمِلَ خَيرا اسْتَزادَ اللّه َ مِنهُ وحَمِدَ اللّه َ علَيهِ ، وإنْ عَمِلَ شَيئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه َ وتابَ إلَيهِ
امام كاظم عليه السلام : از ما نيست كسى كه هر روز به حساب خود رسيدگى نكند و ببيند كه اگر كار نيكى انجام داده است از خداوند توفيق انجام بيشتر آن را بخواهد و خدا را بر آن سپاس گويد و اگر كار بدى انجام داده است از خدا آمرزش بخواهد و توبه كند .
الاختصاص : ۲۶
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : قُلِ الحقَّ وإنْ كانَ فيهِ هَلاكُكَ ، فإنَّ فيهِ نَجاتَكَ ... ودَعِ الباطِلَ وإنْ كانَ فيهِ نَجاتُكَ فإنّ فيهِ هَلاكَكَ
امام كاظم عليه السلام : حقّ را بگو اگر چه نابودى تـو در آن بـاشد ؛ زيرا كه نجات تو در آن است ... و باطل را فروگذار هر چند نجات تو در آن باشد ؛ زيرا كه (در واقع) نابودى تو در آن است .
تحف العقول : ۴۰۸
الإمام الكاظم عليه السلام : قيلَ لِلُقمانَ : ما يَجْمَعُ مِن حِكْمتِكَ ؟ قالَ : لا أسْألُ عَمّا كُفِيتُهُ ، ولا أتَكَلّفُ ما لا يَعْنيني
امام كاظم عليه السلام : به لقمان گفته شد : چكيده حكمت تو چيست ؟ گفت : از آنچه مى دانم نمى پرسم و براى آنچه به من مربوط نمى شود خود را به زحمت نمى اندازم .
بحارالانوار ج ۱۳ / ۴۱۷ / ۱۰
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنّ الزَّرعَ يَنْبُتُ في السَّهلِ ولا يَنْبُتُ في الصَّفا ، فكذلكَ الحِكمَةُ تَعْمُرُ في قَلبِ المُتواضِعِ ، ولا تَعْمُرُ في قَلبِ المُتَكبِّرِ الجبّارِ ؛ لأنَّ اللّه َ جَعلَ التَّواضُعَ آلةَ العَقلِ
امام كاظم عليه السلام : همانا زراعت در زمين نرم مى رويد و بر روى سنگ نمى رويد . حكمت نيز چنين است در دلهاى افتاده آبادان مى شود و در دل خودستاى گردنفراز پرورش نمى يابد ؛ زيرا كه خداوند افتادگى را ابزار خِرد قرار داده است .
بحارالانوار ج ۷۸ / ۳۱۲ / ۱
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لا تَمْنَحوا الجُهّالَ الحِكمَةَ فتَظْلِموها ، ولا تَمْنَعوها أهْلَها فتَظْلِموهُ
امام كاظم عليه السلام : حـكـمت را در اختيار نـادانان مگذاريـد كـه به آن ستم كرده ايد و آن را از اهلش دريغ نكنيد كه به آنان ستم روا داشته ايد .
بحارالانوار ج ۷۸ / ۳۰۳ / ۱
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : الحَمّامُ يَومٌ ويَومٌ لا يُكْثِرُ اللّحْمَ ، وإدْمانُهُ كلَّ يَومٍ يُذيبُ شَحْمَ الكُلْيتَينِ
امام كاظم عليه السلام : يك روز در ميان حمّام رفتن انسان را چاق مى كند وهر روز حمّام رفتن چربى كليه ها را آب مى كند .
مكارم الأخلاق : ۱ / ۱۲۶ / ۳۰۳
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : اسْتَحْيوا مِن اللّه في سَرائرِكُم كما تَسْتَحْيونَ مِن النّاسِ في عَلانِيَتِكُم
امام كاظم عليه السلام : در نهان از خدا شرم كنيد همچنان كه در آشكار از مردم شرم داريد .
تحف العقول : ۳۹۴
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنّ اللّه َ عز و جل لم يُحَرِّمِ الخَمرَ لاسْمِها ، ولكنّهُ حَرّمَها لعاقِبَتِها ؛ فما كانَ عاقِبَتُهُ عاقِبَةَ الخَمرِ فهُو خَمرٌ
امام كاظم عليه السلام : خداوند عز و جل شراب را به خاطر نامش حرام نكرده ، بلكه به سبب پيامدهاى آن حرام كرده است . پس ، هر چيزى كه پيامدهاى شراب را داشته باشد ، آن نيز (در حكم) شراب است .
الكافي : ۶ / ۴۱۲ / ۲ .
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : خَيرُ الاُمورِأوْسَطُها
امام كاظم عليه السلام : بهترين كارها معتدلترين آنهاست .
بحارالانوار ج ۷۶ / ۲۹۲ / ۱۶
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنّ العُقَلاءَ تَرَكُوا فُضولَ الدنيا فكيفَ الذُّنوبُ ؟! وتَركُ الدنيا مِنَ الفَضلِ ، وتَركُ الذُّنوبِ مِنَ الفَرضِ
امام كاظم عليه السلام : همانا خردمندان زيادى دنيا را رها كردند ، تا چه رسد به گناهان ! در حالى كه ترك دنيا فضيلت و ارزش است و ترك گناهان واجب .
بحارالانوار ج ۷۸ / ۳۰۱ / ۱
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : عَلَيكُم بِالدُّعاءِ ، فَإنَّ الدُّعاءَ للّه ِ ، وَالطَّلَبَ إلى اللّه يَرُدُّ البَلاءَ وَقَد قُدِّرَ وَقُضِيَ وَلَم يَبقَ إلاّ إمضاؤهُ ، فإِذا دُعِيَ اللّه ُ عز و جل وسُئلَ صَرْفَ البَلاءِ صَرَفَهُ
امام كاظم عليه السلام : هميشه دعاكنيد ؛ زيرا دعا به درگاه خدا و مسألت كردن از او بلايى را كه قضا و قدر الهى به آن تعلّق گرفته و فقط مانده كه به اجرا درآيد ، دفع مى كند . پس ، چون خداوند عز و جل خوانده شود و از او مسألت گردد ، بلا را كاملاً بر گرداند .
الكافي : ۲ / ۴۷۰/ ۸
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إذا كانَت لَكَ حاجَةٌ إلى اللّه فَقُل : اَللّهُمَّ إنّي أسألُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وعَلِيٍّ ، فَإنّ لَهُما عِندَكَ شَأنا مِنَ الشَّأنِ
امام كاظم عليه السلام : هرگاه خواستى از خداوند حاجتى طلب كنى ، بگو : خدايا ! به حقّ محمّد و على از تو مسألت مى كنم ؛ زيرا كه آن دو را نزد تو منزلتى است .
الدعوات : ۵۱ / ۱۲۷
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إجعَلوا لِأنفُسِكُم حظّاًمِن الدنيا بِإعطائها ما تَشتَهي مِن الحلالِ وما لا يَثلِمُ المُروّةَ وما لا سَرَفَ فيهِ ، واستَعِينوا بذلكَ على اُمورِ الدِّينِ ، فإنّهُ رُوِيَ : ليسَ مِنّا مَن تَرَكَ دُنياهُ لدِينِهِ ، أو تَرَكَ دِينَهُ لِدُنياهُ
امام كاظم عليه السلام : با برآوردن خواسته حلال خود ، تـا آن جـا كه به مروّت لطمه اى نزند و به اسراف نينجامد ، به نفسهاى خويش از دنيا بهره اى دهيد و از اين طريق براى انجام امور دين خود كمك بگيريد ؛ زيرا روايت شده است كه : از ما نيست كسى كه دنيايش را به خاطر دينش رها كند يا دينش را براى دنيايش فرو گذارد .
البحار : ۷۸ / ۳۲۱ / ۱۸
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام لَمّا سُئلَ عنِ السَّفْلَةِ : الّذِي يَأْكُلُ فِي الأسْوَاقِ
از امام كاظم عليه السلام درباره آدم فرومايه سؤال شد ، فرمود : كسى كه در كوچه و بازار (چيز) مى خورد .
وسائل الشيعه : ۱۶ / ۵۱۰ / ۱
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لَو ظَهَرتِ الآجالُ افتَضَحَتِ الآمالُ
امام كاظم عليه السلام : اگر اجلها (مدّت عمر هر كس) معلوم شود آرزوها رسوا و برباد شوند .
أعلام الدين : ۳۰۵
منبع:حدیث نت
:: موضوعات مرتبط:
احادیث ,
احادیث امامان معصوم(علیهم السلام) ,
امام موسی کاظم ,
,
:: برچسبها:
حدیث ,
چهل حدیث از امام کاظم ,
چهل حدیثی از امام موسی کاظم ,
حدیثی از امام موسی کاظم ,
چهل حدیث از امام موسی کاظم ,
احادیثی از امام موسی کاظم ,
احادیث معصومین علیهم السلام ,
کانون طه ,
:: بازدید از این مطلب : 1386